RBS15Mk3 [1] ve NSM [2] gibi bâzı yeni nesil gemisavar güdümlü mermilerinin sahip olduğu bilinen ilgi çekici nitelikler içinde en önemlilerinden biri hassas "Hedef Zamanı" yeteneğidir. Düşman geminin hava savunmasını zaafiyete uğratma açısıdan son derece önemli bir katkı sağlayan bu taktik uygulama kısaca açıklamak gerekirse; belli bir konumdan hatta farklı noktalardan ve araçlar üzerinden aynı hedefe yönelik fırlatılan birden fazla gemisavar füzenin uçuşlarını; hedefe farklı yönlerden ve tam aynı anda ulaşmalarını sağlayacak şekilde programlamayı ve uygulamayı kapsar.

Özellike Malvinas Savaşı'nda yaşananlardan sonra gemiler üzerinde kullanılan füzesavar karşı-önlem teknolojilerine verilen önemin iyice artması neticesinde bu alanda sağlanan gelişmelere sebebiyle, gemisavar füzeleri tasarlayanlar da doğal olarak yeni karşı-karşı-önlemler geliştirmeye başlamıştır.

Bu yöndeki ilk uygulamalar füzeleri alçak irtifadan deniz yüzeyine çok yakın uçurmak sûretiyle, radar ufkuna bağlı olarak gemi tarafından olabildiği kadar geç fark edilebilmelerini sağlayarak, geminin tepki süresini kısaltmak şeklinde gerçekleştirilmiştir. Füzelerin imâlinde daha uygun malzemeler kullanmak vs. yoluyla Radar Kesit Alanını küçültmek, sert kaçınma manevraları yaparak [3] gemi tarafından vurulmalarına engel olmaya çalışmak, ses-üstü seyir yapabilen daha hızlı tasarımlara yönelmek, uygulanan diğer belli başlı çözüm yaklaşımları olmuştur. Daha gelişmiş katmanlı hava savunma sistemlerini aşabilmek için ise daha da fazlası gerekliydi ki bu durumda ilk "Kurt Sürüsü" [3] yaklaşımları da geliştirilmeye başlanmıştır...

Resim.1) Bir çift Saab RBS-15 Mk4 Gungir gemisavar füzesinin temsili resmi. [1]

Bugün için gelinen noktada artık tek gemisavar füzeyle hatta geniş aralıkla hedefe doğrudan fırlatılmış birden fazla düz uçuşlu füze ile bile ortalama bir savaş gemisine isâbet sağlayabilmek oldukça güçtür. Mevcut gemi hava savunmalarını aşabilmek için artık daha iyisine ihtiyaç vardır. Bu sebeple diğer bütün teknolojik gelişmeler yanında, füzelerin eşgüdümlü salvo hücumu vazgeçilmez bir önem arz etmektedir.

İskandinavyalıların bilhassa donanma teknolojisi sahasında özgün çözümler üretebilme yeteneği ve sıklıkla dünya genelindeki eğilimleri belirleyen yönü, gerçekten de dikkât çekicidir; dünya üzerinde donanma kullanımına giren ilk denizaltı havadan bağımsız tahrik sistemi, ilk gerçek düşük izli gemi tasarımı vs. gibi... İşte bu yazının konusunu meydana getiren yetenek için de aynı durum geçerlidir ki burada bahsi geçen füzeler üzerinde (şimdi ele alınnmayacak olan) daha başka öncü teknolojiler de mevcuttur.

"Hedef Zamanı" yeteneğinin bizim açımızdan da doğal olarak çift yönlü bir etkisi söz konusudur. Öncelikle gemilerimizi bu tür silahlara karşı ne seviyede ve nasıl koruyabiliriz? İkinci olarak bu yeteneği kendi silah sistemlerimiz üzerine nasıl uygulayabiliriz? Ayrıca önceki maddeye bağlı olarak, düşman füze-savunmasını aşabilmek için artık vazgeçilmez bir ihtiyaç hâline gelen, gelişmiş güdümlü mermi salvo yeteneği sebebiyle gemi güvertelerinde sadece sekiz adet satıhtan-satıha füze taşımanın kaçınılmaz yetersizliği kendini göstermektedir denilebilir, bilhassa Akdeniz gibi alengirli bir ortam için.

İkinci madde son derece gerekli olması bir yana pek zor gözükmüyor ama ilk madde kesinlikle öyle değil! Mevcut bütün suüstü kuvvetlerimizin füze-savunma yetenekleri açısından son derece yetersiz, hatta İstanbul Sınıfı gibi henüz denize dahi inmemiş gelecek nesil gemilerimizin bile, daha kavramsal tasarım aşamasında yapılan (ABD tarafından dikkâtlice yönlendirilmiş) hatalı tercihler sebebiyle, bu tür yeteneğe sahip yeni nesil silahlar karşısında aciz kalabilme ihtimâlinin oldukça yüksek olması endişe verici olarak değerlendirilebilir fakat bu ihtimâlin sayısal incelemeye dayalı teknik değerlendirmesi ayrı bir yazının konusu olacak gibi görünüyor. Gerçi böyle mevzulara artık pek giresim yoktu ama Barış için gelsin!