Arpa önemli bir hayvan yemi olup, yem olarak değeri mısırın % 95'i kadardır. Yemlik arpalarda protein oranının fazla olması istenir. Kavuzun fazla olması besleyicilik değerini düşürür. Bu yazı ise besleyici değeri daha farklı olması yanında, dayanılmaz lezzeti ile dünya çapında nam yapmış bir hayvan yemi olan; inorganik Nemçe Arpası hakkında olacaktır.

Günümüz dünyasında silah satışı küresel çapta icra edilen çok önemli ticâri bir faaliyettir, bununla birlikte konunun dönen paradan çok daha önemli ve hassas boyutları da mevcuttur ve rahatlıkla denilebilir ki bizâtihi silah ticareti kavramı en güçlü silahtır.

Bu doğrultuda goca dünya iki temel yapıya indirgenebilir; sahipler ve köleler. Gerçek anlamıyla ve asgarî teknolojik hâkimiyete dayalı yönüyle düşünüldüğünde ilk bölümdeki ülkelerin sayısı bir elin parmaklarından daha azdır, geri kalanların durumu ise acıklıdır. Bu yapı içinde sınıf atlayabilmek ise mümkün olmakla birlikte çok çok zordur. Yine de burada nasıl sınıf değiştirilebileceğinden ziyâde düzenin nasıl işlediği yönünde gerçek uygulama örneklerine dayalı kısacık bir değerlendirme yapılmaya çalışılacaktır, hepsi bu.

Bir numune teşkil etmesi açısından seçeceğimiz silah, bekleneceği üzere, denizaltılar olacaktır. Bu saha kendi başına çok kapsamlı olduğu için, sadece Almanya'nın yaptığı satışları ve bunlar içinden de yalnızca Tip214 satışlarını seçip, zaman aralığı olarak da kabaca son yirmi sene ile yetinirsek, mevzuyu olabildiği kadar daraltabiliriz.

İkiyüzondört

Portakal Donanması'nın 1997'de üç yeni denizaltı talep etmesiyle birlikte 1999'da ihâle açıldı, 2003'de dönemin yönetimi denizaltı sayısını ikiye indirdi ve Almanya o zamanki adıyla GSC¹ adlı işletme vasıtasıyla ve Tip209PN olarak tanımlanan Tip214 tasarımı ile ihâleyi kazandı.

GSC; Howaldtswerke Deutsche Werft AG, Thyssen Nordseewerk GmbH ve MAN Ferrostaal adlı şirketlerden oluşmaktaydı. İki denizaltı için sözleşme 769.324.800 avro bedelle imzalandı, ayrıca bizim buralarda da pek sevilen(!) 1,2milyar avroluk ofset anlaşması da sözleşmeye dâhil edilmişti, böylece Portekiz Almanya'da iş yapan Portekiz kökenli şirketlerin kârlılığını artırabilecek, büyük bir teknoloji transferi ve yapabilme-bilgisi elde edilebilecekti ;) bu palavraları hâlâ yiyenlerin olması da ilginç.

İhâlenin son safhasında GSC ile Portekiz Hükümeti arasında yürütülen pazarlıklar neticesinde denizaltıların fiyatı 844milyon avrodan 769,3milyon avroya indirilmişti ve bu büyük bir zafer gibiydi!

Lâkin sözleşmeye dikkaklice yerleştirilmiş bir denklem ile sözleşmenin imzalanması ile resmî olarak onaylanması arasında geçen süreyi zaman değişkenine bağlayan ve her gün başına sözleşme bedelini yükselten bir madde de güzelce eklenmişti. Nihâyetinde sözleşme resmî olarak devreye girdiğinde fiyat kendiliğinden 833milyon avroya çıkıvermişti bile.

Sözleşmenin ofset bölümü de önemli üçkağıtların döndüğü bir alan oldu, rüşvet ağlarından, para aklamaya ve vergi kaçakçılığına kadar... Alman GSC, Portekiz'deki baş işbirlikçisi ACECIA ile ülke içindeki siyasetçi ve bürokratları arpalayarak Portekiz Devletinin maddi kaynaklarını dibine kadar başarıyla hortumladı. Zaman içinde, sadece iki denizaltılık bu küçük ihâle vasıtasıyla yapılan yolsuzlukların bir bölümü alenen ortaya çıktıysa da göstermelik birkaç soruşturma ve mahkeme ile mevzu kapatıldı.

Bir Tip209 türevi olan Tip214'lerin ilk satışı ise Potekiz'den birkaç sene önce Yunanistan'a yapılmıştı. Howaldtswerke Deutsche Werft AG ve Ferrostaal işbirliğinde kazanılan dört denizaltılık bu ihâlenin açıklanan resmi bedeli 1,26milyar avroydu. Bu proje, sınıfın ilk denizaltısı ile birlikte yaşanmaya başlanan teknik sıkıntılarla da meşhur olacaktı. Yunanlıların bu teknik sorunlara karşı haklarını savunma gayretleri ise ülkerinde çıkartılan bir ayaklanma vasıtasıyla kolayca gömüldüğü gibi bu süreç sonunda bu devletin hâkimiyeti tamamen almanların eline geçti. Bugünün Doğu Akdeniz hâdiselerinde Türkiye'nin karşısındaki gerçek düşmanın kim olduğu da ortadadır...

Diğer ülkelere yapılan 214 satışlarındaki örgü de Portakallı mevzusuna benzer bir altyapıya sahiptir. Aslına bakılırsa Nemçelilerin daha önceki ve sonraki denizaltı, gemi, tank, top, tüfek vs. satışaları incelendiğinde de aynı düzen ile rahatlıkla karşılaşılabilir ama burada mevzu sadece 214 ile sınırlı olacak ve bu arada endişe etmeyin Türkiye'den bahsedilecek değil. Almanlar tarafından 214 projelerinde dağıtıldığı açığa çıkmış (hepsinin açığa çıkmadığı tahmin edilebilir) durumdaki rüşvet miktarlarını sıralarsak:

1. Yunanistan (2000); 4 Tip214, resmî bedel 1,26milyar avro, dağıtılan rüşvet ~120milyon avro
2. Güney Kore (2000); 3 Tip 214, resmî bedel 1,10milyar avro, dağıtılan rüşvet ~100milyon avro
3. Portekiz (2004); 2 Tip214, resmî bedel 833milyon avro, dağıtılan rüşvet ~60milyon avro +
4. Güney Kore (2008); 6 Tip 214 için resmi bedel ?, dağıtılan rüşvet ?

Diğer taraftan dağıtılan rüşvetler ile maddi kazanç elde edilmesi meselenin aslında sıradan ve daha az önemli bir bölümüdür, buzdağı misâli. Kurulan yolsuzluk ağları daha sonra içine düşenlerin daha fazla suistimal edilebilmesine de imkân sağladığından, söz konusu ülkelerin nemçeliler tarafından istedikleri yönde siyâsî olarak kolayca şekillendirilmesi için yararlanılan bir düzenin kurulmasında kullanılmaktadır ki bahsi geçen ihâleler, sonuç itibârı ile, görünür maddi değerlerinden onlarca, yüzlerce kat büyüklüktedir ve çok uzun vadeli etkilere de sebep olmuştur, olmaktadır... Yani rüşveti verenler, ihtiyaç duyduklarında bu yolsuzluğu bizzat kendileri açığa çıkartarak ikinci, üçüncü dalgaları da vurmaktadır.

Ayrıca bu doğrultuda bizzat alman (derin) devleti tarafından icra edilen bir harekât ile asırlık İsveç denizaltı sanayiinin nasıl düdüklendiğinden, bu vasıtayla örneğin İsveç hakimiyetindeki Singapur pazarına nasıl bir başka Tip214 türevi olan Tip 218SG'lerin satıldığından, Avustralya ihâlesini baltayabilme ümidiyle Hindistan üzerinden Fransa'ya nasıl darbe vurulmaya çalıştığından vesaire de bahsedilebilir...

Alaman devletinin ustalıkla kurgulayıp idâre ettiği bu tür harekâtlar son derece geniş kapsamlı, çok katmanlı ve çok boyutludur, mücadele etmek ise ancak aynı seviyede bir ustalıkla mümkün olabilir. Buradaki konuya dâhil olan hepsi çok köklü bir geçmişe sahip denizaltıcı alman işletmeleri bugün hangileriyse bir asır önce de tam olarak aynıydı.

Resim.2) Bir ay kadar önce nemçeli hariciye vekilinin beyanına dayanan, Türkiye'ye silah ambargosu uyguladıkları ama Deniz Projelerinin buna dâhil olmadığı(!) yönündeki haberlerden biri, 3 Ağustos 2020. [36]

Bu arada belirli ve düzenli aralıklarla bu şirketlerin birleşmesi sonra tekrar bölünmesi, birbirlerini satın alması, sonra tekrar satması vs. gibi uygulamalar da tam olarak söz konusu kurguya uygun olarak icra edilmektedir ve oyunun önemli bileşenlerinden biridir. Yazının başında bahsi geçtiği üzere, Portekiz için kurulan GSC adlı bir tür paravan şirket ile satışı yapan mâlûm alman denizaltıcıları, birkaç sene sonraki Türkiye ihâlesini ise MFI adlı bir başka çakma işletme ile aldılar. Bugün ne GSC, ne de MFI mevcut mu?..

Bir ay kadar önce alman dışişleri bakanı Türkiye'ye silah ambargosu uyguladıklarını ama deniz projelerini hariç tuttuklarını [Resim.2] vesaire açıkladı. Bu utanç verici haber Türkiye'de kimilerince(!) sevinçle karşılandı. Hani Gölcük'te inşa edilmekte olan denizaltılar milliydi, %81 yerli katkıya sahipti... Gerçek şu ki almanlar malzeme paketlerini göndermeyi durdurduklarında bu denizaltıların inşası da durur. Üstelik inşa bittikten sonra bile, eğer yedek parça göndermeyi bırakırlarsa denizaltılar zamanla görev yapamaz hâle gelecektir. İşte asıl mesele bu düzenin nasıl kurulduğu ve hâlen yürütülmekte olduğudur. Doğrusu Türkiye, Almanya'dan hiçbir askeri deniz donanımı almayarak tersine ambargo uygulamak zorundadır, bir an önce...

Oysa Türkiye, denizaltı tasarımı ve gerekli bütün bileşenlerinin geliştirilmesi alanındaki bütün ihtiyaçlarını kesinlikle kendi insanına güvenerek karşılayabilirdi. Ama bu sahada oynanan oyun son derece derindir ve adamların Türkiye'ye deniz alanında ambargo uygulamaya yanaşmamasının sebebi de budur, çünkü yumurta kapıya dayanmadan harekete geçmediğimizi biliyorlar. Böylece (asla uygulamayacakları) ambargo'yu tehdit olarak kullanarak hem kârlarını artıtıp, hem başka alanlarda siyâsî tavizler elde edip, hem de içerideki işbirlikçilerine istedikleri oyunu tezgahlama imkânı sağlıyorlar ve böylece muhtemel gerçekten milli denizaltı bileşeni çözümlerinin önünü de kolayca tıkayabiliyorlar. Sadece periskop mevzusu bile ne yazık ki tek başına ibretlik sayılır...

Bu harekât sessiz ve derinden yürütülüyor demiştim di mi? Daha bir sene kadar önce (gerçekten milli) Türk denizaltıcılığının geleceği ve MİLDEN için de büyük öneme sahip bir denizci aileye karşı, alman istihbaratı tarafından İstanbul'un göbeğinde, gözdağı vermek ve bu işlerden uzak durmalarını sağlamak için güpegündüz saldırı düzenlendi, sonuç: bir ölü, bir ağır yaralı. Kim gördü, kim duydu, kimin umurunda oldu? Ama oyun bitmedi, elbet intikam zamanı gelecek...